Mijn lief wees mij laatst heel enthousiast op een Japanse voetballer die na het spelen iets ongewoons deed (voor Nederlandse begrippen): hij maakte een kleine buiging richting het voetbalveld. Ik vond de buiging mooi om te zien. Het voelde als een moment van verstilling na de chaos van de wedstrijd. En ik vroeg me af: zou hij buigen naar de grasmat, de (tegen)spelers of de fans? Of naar nog iets meer dan dat?

Buigen en groeten

Later las ik dat buigen in Japan heel normaal is om iemand te begroeten, maar ook een manier om respect en dankbaarheid te tonen. Dat sluit mooi aan bij de Indiase/yoga traditie, waar voor buigen en groeten zelfs dezelfde woorden worden gebruikt: Namo/Nameh/Namasté (met dezelfde taalkundige wortels).

Buigdisciplines

Als je erover nadenkt bestaat in bijna elke traditie eigenlijk wel een ‘buigdiscipline’. Zo doe je in de christelijke traditie bepaalde gebeden knielend. Boeddhisten ‘werpen zich ter aarde’ en moslims buigen meerdere keren per dag tijdens hun gebeden. Buigen als eerbied voor God of de Goden, afhankelijk van wat je gelooft.

Vernederend of nederig

Toch kan buigen, zeker in onze huidige maatschappij, ook weerstand oproepen. Misschien vanwege ons collectieve trauma met religie. Of vanwege het besef dat een ander niet beter of belangrijker is dan jij. Buigen voelt misschien zelfs wel een beetje vernederend. Maar ‘vernederend’ is iets heel anders dan ‘nederig’. Het is vernederend als je verplicht bent om te buigen, letterlijk of figuurlijk. Nederig is het als je vrijwillig buigt. Niet omdat het moet van iemand anders, niet als leeg ritueel omdat het voorgeschreven wordt vanuit traditie, maar omdat je er bewust voor kiest.

Nederigheid als grootste kracht

Voor spirituele groei is nederigheid als staat van bewustzijn essentieel. Als je nederig bent, blaas je jezelf niet op vanwege je behoefte aan erkenning, populariteit of status. Van de andere kant word je ook niet tegengehouden door een laag zelfbeeld. Door je hoofd te buigen maak je verbinding met je hogere zelf, voorbij de beperkingen van je denken. Dat kan een diep gevoel van vrijheid geven. Buigen kan zo een uiting zijn van je grootste kracht.

Goed voor je lijf

Buigen is daarnaast, of het nu zittend is of staand, natuurlijk ook gewoon lekker om te doen. Het is goed voor het versterken van de spijsvertering, het verbeteren van de circulatie en de flexibiliteit van de wervelkolom. Je hersenen raken ook nog eens beter doorbloed en je stimuleert de hogere klieren en chakra’s.

Bowing Jaap Sahib

In de Kundalini Yoga bestaan veel superfijne buigoefeningen, vaak in combinatie met een mantra. Mijn favoriete buigmeditatie is de ‘Bowing Jaap Sahib’; een oefening voor moed en nederigheid vanuit de Sikh traditie. In de meditatiereeks ’The 21 Stages of Meditation’ zijn ook verschillende krachtige buigmeditaties opgenomen (stage 11, ‘humility’).

Buigen aan het einde van de yogales

Aan het einde van een Kundalini Yogales buigen we ook.

Je kunt je eigen invulling geven aan die buiging.

De buiging die je maakt, die is voor jezelf.

Omdat je het altijd waard bent.

Buig je hoofd voor de wijsheid van je hart.

Buig alleen voor de Ene (in jou zelf).

Buig en word één met datgene waarvoor je buigt.

Buig en geef je over.

Buig en voel je vrij.

Wil jij ook buigen voor jezelf, samen met anderen? Kom dan gerust eens meedoen aan een yogales. Elke woensdagavond van 19.30 – 21.00 uur, Wilhelminapark 28, Haarlem.

Luistertip (Spotify): Ong Namo/I Bow to Thee, Hansu Jot

Ong Namo Guru Dev Namo
I bow to you, I bow to me
I bow to Thee within myself